Sunday Reflection

Hindi porke nahihirapan ka na kailangan mo ng iwanan o pakawalan ang isang bagay. Mas masarap pa rin intindihin ang mga bagay bagay bago ka sumuko. Nahihirapan man ako sa sitwasyon hindi ko ito ginagamit para sumuko. Pero alam kong dadating din tayo sa point na akala mo wala ng kapagapagasa.. Pag andun ka na.. Tawag ka lang sa taas.. Makikita mo ang sagot sa mga tanong mo.. Mahirap nga lang tanggapin ang mga gusto niyang mangyari sa buhay mo. Pero sa bandang huli marirealize mo na tama siya.. 

Hindi ako perpektong tao. Wala akong kilalang perpekto ang Diyos lang! Hindi naman issue ang perfection sa Diyos eh. Ang mabuhay at isabuhay ang tama sapat na para sa kanya. Ang mahalin ang kapwa mo gaya ng iyong sarili. 

Marami ng bagay ang nangyari sa buhay ko at masasabi kong napatatag ako nito. Pero dumadating lang talaga ako sa point wasted na kung baga! Na ayaw ko na. Dahil sawa na rin ako na paulit ulit lang ang nangyayari sa akin. Pero sa bandang huli lumalaban pa rin ako! 

Ngayon nabubuhay ako na as if ito na ang buling araw ko sa mundo. Alam ko dahil dito ang dami ng nagbago sa akin. Nitong mga nakaraang buwan madami na akong napansin na pagkakaiba sa buhay ko. Naging mature na nga yata ako. Tsk.. Ewan ko pero ako lang kaya ang nakakapansin nun? Well hindi ko naman hinihiling na mapansin ng iba. Eh naging ganito na ako. May magagawa pa ba sila?